ولايت

رئیس مکتب شیعه، آقا امام صادق (عليه السلام) همواره و دائمامردم را به چند چیز توصیه می کرد :
اول: إِنْ كَانَ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَي قَدْ تَكَفَّلَ بِالرِّزْقِ فَاهْتِمَامُكَ لِمَاذَا؟
اگر خداوند متكفل روزی انسان است ، پس تلاش بيش از حد براي رزق و روزي براي چیست ؟
دوم: َ إِنْ كَانَ الرِّزْقُ مَقْسُوماً فَالْحِرْصُ لِمَاذَا؟(۱)
اگر روزی از طرف خداوند قسمت شده است پس حرص برای چیست؟
رزق و روزی تقسیم شده است، کسی روزی کسی را نمی خورد، خداوند عبادت فردا را از ما نخواسته است ، ماهم نباید روزی فردا را بخواهیم چراکه فردا که بیاید روزی هم می آید و خداوند از روزی بندگانش و همه ی موجودات غافل نیست، البته برای به دست آوردن روزی حلال باید تلاش کنیم، این که بنشینیم وتنبلی کنیم و منتظر روزی باشیم، این درست نیست ما باید حرکت کنیم تا خدا هم برکت دهد .
آنچه که در دین مبین مذموم است، این است که انسان بيش از حد براي بدست آوردن رزق و روزي تلاش کند ، به طوری که باعث فوت كارهاي ديگرزندگي اش و ترک وظایف دیگرش شود.
باید به مقدار وظيفه كار و تلاش كنیم و به كارهاي ديگر زندگي هم برسيم، چراکه خداوند رزق و روزی انسان را مي رساند. مولد روزی خداست وما مصرف کننده ومرزوق هستیم.هو رازق ونحن مرزوق.

(۱) عيون الحكم و المواعظ

 حضرت زینب(سلام الله علیها) به خاطر عبادت و شب‌ زنده داری و تهجّدهایش ملقّب به «عابده آل علی» شد.
شب زنده‌داری حضرت حتی در شب دهم و یازدهم محرم، ترک نشد.
فاطمه دختر امام حسین (علیه السلام) می‌گوید:
«عمه ام زینب در تمام شب عاشورا در محراب خویش ایستاده و به پروردگار خویش استغاثه می کرد.»
امام حسین (علیه السلام) در روز عاشورا هنگام وداع، به خواهرش فرمود:
«خواهرم! مرا در نمازهای شب، فراموش نکن.»(1)
آن حضرت ام المصائب است به طور مثال در روز عاشورا، هنگام دیدن پیکر خونین برادرش چنین گفت:
«اللهمَّ تَقبَّل مِنّا هذَا القُربان!»
خدایا این قربانی را از ما بپذیر!(2)
حضرت زینب مدافع حریم ولایت بود، ایشان بارها جان امام سجّاد (علیه السلام) را از مرگ نجات داد؛ از جمله در مجلس ابن زیاد، هنگامی که ابن زیاد، دستور کشتن امام را صادر کرد. حضرت زینب دست در گردن فرزند برادر انداخت و فرمود:
«تا زنده‌ام، نخواهم گذاشت او را بکشید.».
حضرت بعد واقعه ی کربلا ، پس از بازگشت به مدینه، ساکت ننشست. او با فریادهایش مردم مدینه را بر ضد حکومت یزید شوراند. حاکم مدینه در پی تبعید او برآمد.
بنابر مشهور به نوشته ی مورخان، حضرت به شام سفر نمود و در همان جا درگذشت. (3)

1 - کتاب زینب الکبری بنت الامام نقدی ،ص۶۱. ریاحین الشریعة: ج۳، ص۶۲.
2 - کتاب خاتون دوسرا فیض الاسلام: ص۱۸۵.
3 - کتاب الخصائص اینبیه و الطراز المذهب فی أحوال سیدتنا زینب علیها السلام ج1، ص73.

ماه رجب المرجب، ایام وفات عمه ی سادات وجود مقدسه حضرت زینب (سلام الله علیها)است، به همین مناسبت️ در دوقسمت به معرفی کوتاه این شخصیت می پردازم .
آن حضرت در روز پنجم جمادي الاولي سال پنجم هجري به دنیا آمد ، برخي سال ششم قمری را قائل شده اند.(1)
معروف‌ترین نام آن حضرت، زینب است که در لغت، به معنای «درخت نیکو منظر وخوشبو» و معنای دیگر آن «زینت پدر» است.(2)
بر اساس روایات ، نام‌گذاری او، توسط پیامبر اسلام صورت گرفت. جبرئیل امین از سوی خداوند متعال این نام را به پیامبر رسانده است.
القاب آن حضرت عبارتند از : عقیله بنی هاشم، عالمه غیرمعلَّمه، عارفه، موثّقه، فاضله، کامله، عابده آل علی، معصومه صغری، امینةاللّه، نائبةاهرا، نائبةالحسین، عقیلة النساء، شریکة الشهداء، بلیغه، فصیحه، شریکةالحسین، و ام المصائب.(3)
ایشان در سال ۱۷قمری با عبدالله بن جعفر ازدواج کرد.
در برخی منابع از چهار پسر به نام‌های: علی، عون، عباس، محمد و یک دختر به نام ام کلثوم به عنوان فرزندان زینب و عبدالله نام برده شده است.
مشهور است که مادر دو تن از شهدای کربلا (فرزندان عبدالله بن جعفر؛ عون و محمد)، حضرت زینب بوده است.(4)
سخنان و خطبه‌های حضرت در کوفه و همچنین در دربار یزید، که همراه با استدلال به آیات قرآن بود، بیانگر دانش او است. و همچنین سخنوری حضرت برای شنوندگان یادآور خطبه‌های پدرش امیرالمؤمنین (علیه السلام) بوده است.(5)

1 - أعلام النساء،‌ ج۲، ص۹۱.
2 - لسان العرب، ج۲، ص ۶۰.
3 - الخصائص اینبیة: ص۵۲-۵۳.اعیان الشیعة: ج۷، ص۱۳۷.
4 - أسد الغابة: ج۶، ص۱۳۳. الارشاد مفی: ج۲، ص۱۲۵.
5 - الاحتجاج طبرسی: ج۲، ص ۱۰۹.

ایام عید نوروز است ، یکی از ویژگیهای خاصی که در این ایام وجود دارد، صله ی ارحام وبرقراری پیوند و رفع کینه ها وکدورتها است.
برای بهترشدن این مسئله خوب است یه سری بایدها و نبایدهایی در دید و بازدیدهای نوروزی انجام بدهیم.
پنج مورد آن را در قسمت گذشته گفتم و اکنون ادامه ی بحث :
6- ️در وقت کوتاه دید و بازدید از غیبت کردن ، تعریف کردن بیماری ها، مرگ و میر و تصادفاتی که توی جاده دیده ایم یا رد و بدل کردن اخبار تلخ فامیل پرهیز کنیم.
7- در دید و بازدیدها, موفقیت ها وپیشرفت های مالی مان را به رخ یکدیگر نکشیم.
8- در جمع آرام حرف بزنیم. برای جلب توجه دیگران به سخنان خود لازم نیست صدا را بلند کنیم.
9- اگر در سال گذشته کسی برایمان کاری کرده، جایی مراقب مان بوده، به درد دل مان گوش داده، به او بگوییم که سپاسگزارش هستیم و یادمان مانده است.
10- تا فرصت زندگی هست یکدیگررا دوست داشته باشیم، شاید این آخرین دیدار و گفتار باشد. 

ایام عید نوروز است ، یکی از ویژگیهای خاصی که در این ایام وجود دارد، صله ی ارحام وبرقراری پیوند و رفع کینه ها وکدورتها است.
برای بهترشدن این مسئله خوب است یه سری بایدها و نبایدهایی در دید و بازدیدهای نوروزی انجام بدهیم:
️1- در سلام کردن برهم پیشقدم باشیم و سلاممان به یکدیگر سرد نباشد ، گرم باشد.
2- بعداز سلام باهم مصافحه نماییم .
3- در صحبتهایمان و گفت وگوهایمان ازهم گلایه نکنیم به طور مثال نگوییم: یکسال گذشته کجا بودی؟
4- از اصرار و تعارف زیاد اجتناب نماییم. تعارف زیاد نشانه ادب نیست.
5- سعی کنیم تا آن جایی که ممکن است دست خالی نرویم . قرار نیست چیز گران قیمتی ببریم. مثلا یک شاخه گل، یک کتاب ببریم.

 ولادت امیرالمومنین امام علی (علیه السلام) در منابع اهل عامه:
اول: نقل حاكم نيشابوري از علمای بزرگ اهل عامه :
«روايات متواتري وارد شده كه فاطمه بنت اسد، علي بن ابي طالب را در داخل كعبه به دنيا آورده است».(1)
دوم: نقل سبط ابن جوزي از عالمان اهل عامه:
«روايت شده است كه فاطمه بنت أسد، در حالي كه باردار بود، خانه خدا را طواف مي كرد، درد زايمان او را فراگرفت، درِ خانه كعبه به روي او باز شد، پس داخل خانه كعبه شد و فرزندش را به دنيا آورد ».(2)
سوم: نقل حلبي شافعی، از علمای اهل عامه :
«و در سال سي ام از ولادت پيامبر اکرم علي بن أبي طالب در کعبه به دنيا آمد».(3)
چهارم: نقل آلوسی در شرح اشعار عینیه عبدالباقی:
«تو آن علی بلند مرتبه ای هستی که؛ جایگاه تو از مقام رفیع الهی نشأت گرفته و در اوج رفعت انسانی هستی.
خداوند تو را آورد درون مکه و داخل کعبه تو را قرار داد و تو اینگونه نازل شدی».
آلوسی در ادامه چنین میگوید:
«اینکه علی بن ابی طالب (کرم الله وجهه) در داخل خانه خدا به دنیا آمده است، امری مشهور است که در کتب شیعیان و اهل سنت آمده است».(4)

منابع :
1 - المستدرک علی الصحیحین: ج3، ص550.
2 - تذکرة الخواص: ص 10.
3 - السيرة الحلبية: ج3، ص485.
4 - سرح الخریدة: ص 3 و 5.

روز سیزدهم ماه رجب، روز ميلاد پرسرور پيشواي اول مسلمانان اميرالمؤمنين امام علي(علیه السلام) است .
بنده این روز را به همه ی شیعیان آن حضرت تبریک عرض می کنم.
امام علي(علیه السلام) امام اول شيعيان و وصی بحق رسول خدا، در سيزدهم رجب سال 30 عام الفيل در دورن خانه ي كعبه به دنيا آمد. پدرش ابوطالب (عبدمناف)پسر عبدالمطلب و مادرش فاطمه دختر اسد بن هاشم است. ابوالحسن، ابوتراب، ابوالحسين، ابوالرَّيحانَتَين از جمله كنيه هاي آن امام و اميرالمؤمنين، ولي اللَّه، اسداللَّه، مرتضي، وصي، يعسوب الدين، حيدر، كرار و ‌ از القاب آن سرور مي باشد. آن حضرت از دوران كودكي، تحت تعليم و تربيت پیامبر اکرم قرار گرفت و اولين مردي بود كه اسلام آورد. آن امام همام به جز غزوه ي تبوك، در تمامي غزوات و جنگ هاي پيامبر اكرم حضور داشت و همواره در رنج ها و سختي ها، ياور و حامي پيامبر بزرگ اسلام بود. امام در هجدهم ذي حجّه ي سال يازدهم هجري، در محلي به نام غدير خُم، به امر خدا و از طرف پيامبر به رهبري امت اسلامي پس از رسول اكرم برگزيده شد و پس از بيعت مردم، اميرالمؤمنين لقب گرفت. اماپس از رحلت پيامبر اين امر مُهم اجرا نگرديد و خلافت به دست ابوبكر افتاد. سي وسه سال از عمر مبارك امام علي در كنار رسول خدا، بيست و پنج سال پس از رحلت آن حضرت در خانه نشيني و در حدود پنج سال نيز در خلافت سپري شد.
در روز ولادت آن بزرگوار پای دو درس از حضرت می نشینیم،
امام علي (عليه السلام): أفضَلُ العَمَلِ ما اُريدَ بِهِ وَجهُ اللَّهِ (۱)
برترين كارها ، كاري است كه براي خدا باشد
انسان باید همیشه کارهایش را برای رضای خدا انجام بدهد، اگر رضای خدا در همه امور مد نظر باشد امور باقی می ماند وازبین نمی رود.
امام علي عليه السلام: لاتَقُل مالا تُحِبُّ أن يُقالَ لَكَ (۲)
آنچه دوست نداري درباره ات گفته شود، درباره ديگران مگوي
یکی از معانی تقوی این است که انسان هر چه برای خودش دوست دارد برای مردم نیز دوست بدارد و هرچه برای خودش دشمن دارد برای مردم نیز دشمن بدارد.
(۱) غررالحكم و دررالكلم
(۲) بحار الأنوار، ج 77، ص 132

رئیس مکتب شیعه، آقا امام صادق (عليه السلام) همواره و دائمامردم را به چند چیز توصیه می کرد :

چهارم: إِنْ كَانَ الْخَلَفُ مِنَ اللَّهِ حَقّاً فَالْبُخْلُ لِمَاذَا؟(۱)

اگر خداوند دربرابر انفاق چند برابر پاداش مي دهد ، پس بخل انسان برای چیست؟

بخل یکی از صفات زشت وشیطانی است ، مصادیق بخل فقط در باب انفاق مال نیست، بلکه شامل بخل در علم ، در وقت و در جان نیز می شود‌ بخل یعنی انسان بااین که می توانددیگران را از انفاق در مال و‌‌‌.محروم کند. انسان باید تا حد امکان از مال، علم، وقت و جان خود برای دیگران مایه بگذارد و دیگران را در این امور یاری دهد واز آنها دریِغ نکند‌‌. هرچیزی زکاتی دارد ؛ زکات مال انفاق آن ، زکات علم پراکندن آن، زکات وقت صرف آن در امور خیر مردم است وانسان باید بدون هیچ چشم داشتی این کار را انجام بدهد و مطمئن باشد که خدا عوض آن را چند برابر می دهد.

تو نیکی میکن و در دجله انداز

که ایزد در بیابانت دهد باز

(۱) عيون الحكم و المواعظ

 

رئیس مکتب شیعه، آقا امام صادق (عليه السلام) همواره و دائمامردم را به چند چیز توصیه می کرد :
سوم: إِنْ كَانَ الْحِسَابُ‌ حَقّاً فَالْجَمْعُ لِمَاذَا؟(۱)
اگر حساب و كتاب اعمال حق است پس جمع كردن مال براي چيست؟؟
کارکردن برای رسیدن به مال دنیا و داشتن مال دنیا گناه نیست ، البته در جهت حلال آن.
به هرحال دنیا مزرعه ی آخرت است، محل کشت و زار است ، میدان توشه است. انسان باید دراین میدان بکوشد و عمل صالح انجام دهد تا برداشت او در سرای آخرت برداشت خوبی باشد. چه قدر خوب گفته آن شاعر:
از مکافات عمل غافل مشو
گندم از گندم بروید جو زجو
آن چه که در دین مبین اسلام مذمت شده است ، دل بستن به امورات دنیا است که خوب نیست و نتیجه ی خوبی ندارد، لذا باید انسان حواسش را خوب جمع نماید که در این مسیر کار کند وبرای امور دنیایی به اندازه وبه حق قدم بردارد؛ چراکه حساب و کتابی هم در کار است و همه باید در دادگاه عدل خدا حاضر شده وجوابگو باشیم.

(۱) عيون الحكم و المواعظ

دوران امامت امام موسی ابن جعفر ( علیه السلام) هم زمان با حكومت منصور دوانيقى، محمّد مهدى عبّاسى، هادى عبّاسى، هارون الرّشيد بود. راجع به تعداد فرزندان ایشان در منابع تاریخی گزارش‌های متفاوتی رسیده. به گزارش شیخ مفید (ره)، امام کاظم ۳۷ فرزند (۱۸ پسر و ۱۹ دختر) داشته است. امام رضا، إبراهیم، شاهچراغ ، حمزه، إسحاق از جمله پسران و فاطمه معصومه و حکیمه از جمله دختران حضرت هستند. و نوادگان امام کاظم به سادات شهرت دارند. سخن چينان دنياپرست و رياست طلب، در هر فرصت مناسبى بر عليه آن حضرت نزد هارون بدگوئى و سخن چينى نموده و او را بر عليه حضرت، تحريك مى كردند. تا آن كه هارون دستور جلب آن حضرت را صادر كرد; و حضرتش را در بصره زندانى گرداند. و چون مدّتى را در آن جا سپرى نمود، به بغداد منتقل شده; و در زندانى مخوف و وحشتناك تحت انواع شكنجه هاى جسمى و روحى محبوس گرديد. در اين كه حضرت در چند مرحله زندانى شد; و نيز جمعاً چه مدّت زمانى را در زندان سپرى نمود، بين مورّخين اختلاف است. بنابر مشهور: حضرت توسّط سِندى بن شاهك; و به دستور هارون الرّشيد مسموم گرديد; و در روز جمعه، 25 رجب، سال 183 هجرى قمرى در زندان بغداد به شهادت رسيد; و بدن مطهّرش در قبرستان بنى هاشم كاظمين دفن گرديد. معرفی منابع برای مطالعه ی بیشتر: الارشاد شیخ مفید: ج۲، ص۲۴۴ الانساب سمعانی: ج۱۲، ص۴۷۸ اصول كافى ج 1 تهذيب الاحكام ج 6 مستدرك الوسائل تذكرة الخواص اعيان الشيعه ج 2 ينابيع المووده

شهادت امام موسی بن جعفر (علیه السلام) را محضر شما تسلیت عرض می کنم.

آن حضرت در روز يك شنبه، هفتم ماه صفر، سال 128 هجرى قمرى در روستائى به نام أبواء ـ بين مكّه معظّمه و مدينه منوّره ـ ديده به جهان گشود.
نام مادرش حمیده بربریه است.(1)
کنیه های حضرت عبارتند از : ابو ابراهیم، ابوالحسن اول، ابوالحسن ماضی و ابوعلی.
آن امام را به دلیل کنترل خشم خود در برابر بدرفتاری دیگران، کاظم نامیدند.(2)
و به سبب عبادتِ بسیار، عبد صالح لقب داده‌اند.(3)
و به سبب کرامات زیادی که از حضرت رسیده و میرسد، باب الحوائج نیز نامیدند.(4)
مردم مدینه او را زَیْنُ المُجتَهدین (زینت تلاش‌گران) می‌نامیدند.(5)
آن حضرت روز دوشنبه، 25 شوّال، سال 148 هجرى قمرى، پس از شهادت پدر بزرگوارش، در بيست سالگى منصب امامت و زعامت جامعه اسلامى را به عهده گرفت و تا سال 183 هجرى، امامت آن حضرت به طول انجاميد.
آن حضرت مدّت بيست سال و بنابر نَقلى 19 سال، هم زمان با پدر بزرگوارش و مدّت 35 سال پس از آن ادامه حيات داد كه جمعاً 55 سال طبق مشهور، عمرى با بركت و پر از مشقّت را سپرى نمود، گرچه بعضى عمر آن حضرت را تا 58 سال نيز گفته اند.

1 - الارشاد شیخ مفید: ج۲، ص۲۱۵
2 - الکامل ابن اثیر: ج۶، ص۱۶۴
3 - تاریخ بغداد بغدادی ج۱۳، ص۲۹.
4 - الارشاد شیخ مفید: ج۲، ص۲۳۶،۲۲۷
5 - الارشاد شیخ مفید ج۲، ص۲۳۵

رئیس مکتب شیعه، آقا امام صادق (عليه السلام) همواره و دائمامردم را به چند چیز توصیه می کرد :
پنجم: إِنْ كَانَتِ الْعُقُوبَةُ مِنَ اللَّهِ النَّارَ فَالْمَعْصِيَةُ لِمَاذَا؟ (۱)
اگر عقوبت كردن از طرف خداوند، با آتش دوزخ است پس این که انسان گناه می کند براي چيست؟
خداوند منان جهان را بی حکمت خلق نکرده است، هدف از خلقت جن و انس عبادت وپرستش پروردگار است. اگر انسان در دنیا کار خوب انجام دهد، هم در این دنیا وهم در سرای آخرت پاداش می گیرد وپاداش خداوند به بندگان خوبش بهشت است.
واگر انسان در دنیا کارهای ناشایست انجام دهد ، هم در این دنیا وهم در سرای آخرت عذاب وعقاب می شود و عذاب خداوند جهنم است.
انتخاب این که انسان خوب عمل کند یا بد عمل کند با خود انسان است و خداوند عادل است وبه کسی ظلم نمی کند و هیچ کسی بار گناه کسی را به دوش نمی کشد، لذا باید حواسمان باشد که در مسیر گناه نکنیم و بنده ی خوبی باشیم.

(۱) عيون الحكم و المواعظ

آخرين پيامبر عالم، حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) هفدهم ربيع الاوّل،سال عام الفيل ـ 55 روز پس از هلاكت اصحاب فيل ـ در شهر مكّه به دنیا آمد.
نامهای حضرت محمّد ، احمد، محمود و️ كنيه های ایشان ابوالقاسم، ابوابراهيم، ابوالطاهر، ابوالطيّب، ابوالمساكين، ابوالدُّرتين، ابوالريحانَتَين، ابوالسِبطَين و ️ القاب او خاتم، رسول اللّه ، رسول الرّحمة، رسول الرّاحة، نبيُّ الرّحمة ️ و در کتاب تورات حضرت ملقب به مادماد، در کتاب انجيل به فارقليط ملّقب شده است.
پدر آن حضرت عبداللّه فرزند عبدالمطّلب و مادرش آمنه دختر وهب بن عبد مناف بوده است.
آن حضرت با سى واسطه به حضرت آدم مى رسد و 9900 سال و چهار ماه و ده روز بعد از وفات حضرت آدم متولّد گرديد(1).
حضرت در سنين چهار يا شش سالگى، مادرش آمنه و در هشت سالگى، جدّش عبدالمطّلب وفات كردند.
در سنين 25 سالگى از طرف خديجه براى تجارت به شام مسافرت نمود و چند ماه پس از بازگشت از سفر، با وى ازدواج كرد.
در چهل سالگى ـ 27 رجب ـ به رسالت و نبوّت مبعوث گرديد.
در سنين 53 سالگى، آن حضرت به اصحاب و همراه يارانش از مكّه به مدينه مهاجرت نمود و دوازدهم همان ماه، هنگام زوال خورشيد وارد مدينه گرديد و مدّت ده سال در آن شهر اقامت نمود.
طبق فرمايش امام صادق صلوات اللّه عليه پيامبر اسلام (صلى الله عليه وآله وسلم)يكصد و بيست مرتبه به معراج رفت و در هر مرتبه خداوند بيش از ديگر فرايض و واجبات، توصيه به ولايت امام علىّ و ديگر ائمّه اطهار (عليهم السلام) مى نمود.(2)
در مدّت عمر پر بركت آن حضرت، بيش از چهارهزار و چهارصد معجزه توسّط حضرتش واقع گرديد.
و آنچه معجزه توسّط ديگر پيامبران الهى انجام گرفته بود، به وسيله پيامبر گرامى اسلام انجام شد كه مهمّ ترين آن ها قرآن بود به طورى كه تمامى انسان ها از مقابله با آن عاجز و ناتوان بوده و هستند.(3)

1 -کتاب فضائل شاذان بن جبرئيل قمّى: ص 18، س 11.
2 — کتاب خصال شيخ صدوق: ج 2، ص 600، ح 3
3 – بحارالأنوار: ج 17، ص 301، ح 13.

روز بیست وهفتم ماه رجب المرجب، سالروز مبعث پيامبر ختمي مرتبت ، حضرت محمد بن عبداللَّه"(صلی الله علیه وآله) رابه شما تبریک وتهنیت عرض می نمایم.
حضرت ولی عصر امام مهدي (عليه السلام)فرمودند: إنَّ اللَّهَ بَعَثَ مُحَمَّداً رَحمَةً لِلعالَمينَ و تَمَّمَ بِهِ نِعمَتَهُ
خداوند محمّد را برانگيخت تا رحمتي براي جهانيان باشد و نعمت خود را تمام كند (۱)
امیرالمومنین امام علي (عليه السلام) می فرماید :
أرسَلَهُ عَلي حِينِ فَترَةٍ مِنَ الرُّسُلِ و طُولِ هَجعَةٍ مِنَ الاُمَمِ و اعتِزامٍ مِنَ الفِتَنِ وَانتِشارٍ مِنَ الاُمُورِ و تَلَظٍّ مِنَ الحُرُوبِ و الدُّنيا كاسِفَةُ النُّورِ، ظاهِرَةُ الغُرورِ عَلي حِينِ اصفِرارٍ مِن وَرَقِها و إياسٍ مِن ثَمَرِها (۲)
خداوند او را در زماني فرستاد كه روزگاري بود پيامبري برانگيخته نشده بود، و مردم در خوابي طولاني به سر مي بردند، و فتنه ها بالا گرفته و كارها پريشان شده بود، و آتش جنگ ها شعله مي كشيد، و دنيا بي فروغ و پر از مكر و فريب گشته، برگ هاي درخت زندگي به زردي گراييده و از به بار نشستن آن قطع اميد شده بود.
آن حضرت قبل از بعثت، در بعضي از اوقات براي تفكر و عبادت به غار حرا در كوهي واقع در شمال مكه پناه مي برد تا اين كه در اين روز، فرشته ي وحي، جبرئيل امين، بر آن حضرت نازل شد و به آن حضرت بشارت نبوت و رسالت داد. اين واقعه به طور مشهور، در روز 27 رجب، سيزده سال قبل از هجرت و در سال چهلم عام الفيل برابر با سال 610 ميلادي روي داد. اولين آياتي كه بر حضرت نازل شد در ابتدا آيات نخستين سوره ي علق و سپس مُدَّثر بود. آغاز اسلام و شروع بعثت با نام خدا، خواندن، قَلَم، قيام، هشدار، پاكي و اخلاص و بزرگداشت خدا شروع شد. بعثت كه به معني رستاخيز معنوي و انقلاب در همه ي امور است با انقلاب فرهنگي آغاز گرديد. چرا كه پايه و اساس تحوّل فرهنگي به خواندن، نوشتن و پاك سازي و بهسازي فرهنگي بستگي دارد. در آن زمان محيط مكه و اطراف آن، چنان در لجن زار بت پرستي و خرافات و فساد غرق بود كه دعوت علني بر خلاف آن وضع، ممكن نبود. بلكه نياز به هسته ي مركزي و دفاعي و اجتماع ياران وفادار و فداكار داشت. از اين رو، پيامبر بزرگ اسلام سه سال به طور محرمانه با افراد تماس مي گرفت و آن ها را به اسلام دعوت مي نمود. پيامبر گرامي اسلام، پس از بعثت، نستوه و خستگي ناپذير با جهل، كفر و ستم مبارزه كرد و پس از سه سال تبليغ مخفي و ده سال دعوت علني مردم به توحيد و ترويج آشكار دين اسلام در شهر مكه، به مدينه هجرت كرد و تا پايان عمر خويش در آن ديار ماند.

(۱)بحار الأنوار، ج 53، ص 194.
(۲)نهج البلاغه، خطبه 89.

رئیس مکتب شیعه، آقا امام صادق (عليه السلام) همواره و دائمامردم را به چند چیز توصیه می کرد، به شش قسمت آن در قسمتهای گذشته اشاره کردم واکنون بقیه ی بحث را تقدیم می کنم:
هفتم: َ إِنْ كَانَ الْعَرْضُ عَلَي اللَّهِ حَقّاً فَالْمَكْرُ لِمَاذَا؟(۱)
اگر اعمال انسان بر خداوند عرضه مي شود پس مكر و حيله زدن به مومنان و مسلمانان براي چیست؟؟
عالم محضر خداست ، باید دقت داشته باشیم در محضر خدا گناه نکنیم، خداوند ناظر بر تمام اعمال ورفتار ما هست و روز قیامت برای همه ی آنها باید حساب پس بدهیم وجوابگو باشیم؛ لذا باید مواظب رفتار وگفتار خود در تنهایی ودر بین مردم باشیم ،
با مردم طبق قوانین الهی رفتار کنیم واز به کار بردن حیله ومکر ورشوه برای رسیدن به مقاصد شخصی خود اجتناب نماییم و همیشه خدا را مد نظر داشته باشیم.
(۱) عيون الحكم و المواعظ

رئیس مکتب شیعه، آقا امام صادق (عليه السلام) همواره و دائمامردم را به چند چیز توصیه می کرد، به پنج قسمت آن در قسمتهای گذشته اشاره کردم واکنون بقیه ی بحث را تقدیم می کنم:
ششم: وَ إِنْ كَانَ الْمَوْتُ حَقّاً فَالْفَرَحُ لِمَاذَا؟ (۱)
اگر مرگ حق است ، پس خوشحالي انسان برای چیست؟؟
البته مراد از خوشحالی در اینجا همه ی خوشحالی ها وشادی ها نیست، بلکه مراد خوشحالی ها وشادی هایی است که دین مقدس اسلام با آنها موافق نیست و آنها عبارتند از خوشحالی ها وشادی هایی که انسان را از ياد مرگ و قيامت غافل می نماید، این طور شادیهایی در دین مبین مذموم هست ونکته ی بسیار مهم اینکه اسلام مخالف شاد زیستن و خوشحال زیستن نیست.
انسان حق دارد در مسیر بندگی، از خوشیهای شرعی وخداپسند زندگی کمال استفاده راببرد و شاد زندگی کند وشادی وخوشحالی را به دیگران نیز هدیه نماید و غم ها و مشکلات را از دوش آنها بردارد.
تاتوانی دلی به دست آور.
(۱) عيون الحكم و المواعظ

سلام، به لحاظ اینکه ماه رجب است و روز بیست وششم ماه رجب المرجب ، سالروز وفات حضرت "ابوطالب" عموي گرامي پيامبراسلام و پدر امیرالمومنین بود، ضمن تسلیت به شما من باب وظیفه، ️ اشاره ای کوتاه و مختصر بر نسب و فضائل ابوطالب می نمایم.
نام مبارک آن حضرت «عمران» است، پدربزرگوارش عبدالمطلب و مادرش فاطمه بنت عمرو بن عائذ است.
ابوطالب با عبدالله پدر گرامی پیامبر و زبیر بن عبدالمطلب برادر ابوینی بودند، یعنی از طرف پدر و مادر یکی بودند و سایر اولاد جناب عبدالمطلب با این سه بزرگوار فقط از پدر یکی بودند .
حضرت ابوطالب ابن عبدالمطب مانند بيشتر رُؤَساي قريش مردي تاجر بود و پس از درگذشت پدرش، عبدالمطلب، سرپرستي پيامبر اسلام را از هشت سالگي بر عهده گرفت. در سفري كه حضرت محمد را براي تجارت با خود به شام برد، بشارت پيامبري آن حضرت را از راهبي به نام بُحيرا شنيد و در حراست از پيامبر تلاش بيشتري از خود نشان داد. پس از بعثت نيز، ابوطالب، ياور و پشتيبان هميشگي پيامبر بود و در حمايت از ايشان دريغ نمي كرد. ابوطالب در حالي كه با ديگر مسلمانان در شِعْب ابوطالب در محاصره ي مشركان مكه بود، در گذشت. در همان سال حضرت خديجه همسر با وفاي پيامبر نيز وفات كرد و رسول خدا بر اثر شدت غم و اندوه، آن سال را "عامُ الحزن" يعني سال حزن و اندوه ناميدند.
درمورد ایمان ابوطالب به لحاظ اینکه بعضی خدشه براین موضوع کرده اند مطلبی راتقدیم می کنم.
امام صادق (علیه السلام) دراین مورد فرمودند:
«وَ اللَّهِ إِنَ‏ إِيمَانَ‏ أَبِي‏ طَالِبٍ‏ لَوْ وُضِعَ فِي كِفَّةِ مِيزَانٍ وَ إِيمَانُ هَذَا الْخَلْقِ فِي كِفَّةِ مِيزَانٍ لَرَجَحَ إِيمَانُ أَبِي طَالِبٍ عَلَى إِيمَانِهِم‏».
یعنی: «اگر ايمان ابوطالب را در يک کفه ترازو و ايمان اين مردم را در کفه ديگر قرار دهند ايمان ابوطالب فزوني خواهد داشت».(1)
.امیرمومنان امام علی (علیه السلام) فرمود:
«. به خدايي که محمد را به پيامبری مبعوث فرمود، اگر پدرم تمام گناهکاران زمين را شفاعت کند خداوند آن را بپذيرد
قسم به آنکه محمد را به پيامبري مبعوث فرمود بي شک نور پدرم در روز قيامت همه انوار خلائق - جز نور پنج نور: نور محمد، نور من و نور حسن و نور حسين و نور نه فرزند از اولاد حسين - را خاموش و بی اثر مي کند، زيرا نور او از نور ماست و خداوند آن را دوهزار سال قبل از خلق آدم آفريده است».(2)
امام صادق (عليه السلام) فرمود:
«وقتي حضرت ابوطالب (عليه السلام) از دنيا رفت، جبرئيل بر رسول خدا (صلي الله عليه وآله) نازل شد و عرضه داشت: اي محمد از مكه خارج شو، زيرا در اين شهر ديگر ياور و ناصري نداري؛ قريش نيز قصد حمله بر پيامبر (صلي الله عليه وآله) را داشتند، حضرت با ترس خارج شده و به سمت كوهي در مكه كه نامش حجون بود، حركت كرد، و در آنجا توقف نمود».(3)

1 - بحار الأنوار: ج ‏35، ص112.
2 - امالی شیخ طوسی : ص305.
3 - اصول كافي: ج 1، ص 449.

روز سوم شعبان ، سالروز تولد سالار شهیدان امام حسین (علیه السلام) رابه شما تبریک می گویم.
آن حضرت روز پنج شنبه يا سه شنبه; و بنابر قول مشهور در سوّم شعبان، سال چهارم هجرى در شهر مدينه منوّره به دنیا آمد.
نام ایشان حسين وکنیه های حضرت ، ابوعبدالله، ابوعلىّ، ابوالشّهداء، ابوالأحرار، ابوالضّيم و ألقاب آن بزرگوار سيّد، مظلوم، رشيد، عطشان، طيّب، وفيّ، زكيّ، مبارك، قتيل، شهيد، سبط، سعيد می باشد.
آن حضرت حدود شش سال از عمرشان را در زمان حيات جدّش رسول خدا (صلى الله عليه وآله وسلم).
حدود هفت سال و اندى در زمان حيات مادرش فاطمه زهراء (عليها السلام).37 سال در در زمان حيات پدرش اميرالمؤمنين علىّ (عليه السلام).
47 سال نيز هم زمان با برادرش امام حسن مجتبى (عليه السلام) سپرى نمود، كه جمعاً عمر با بركت آن حضرت را بين 57 تا 58 سال گفته اند.
حضرت در سنّ 47 سالگى، پس از شهادت برادرش امام حسن مجتبى (عليه السلام)، روز جمعه، 28 ماه صفر، سال پنجاهم هجرى قمرى به منصب امامت نائل آمد و حدود يازده سال ـ در زمان حكومت معاويه و فرزندش يزيد ـ امامت و رهبرى جامعه اسلامى را به عهده داشت.
آن حضرت شبِ يك شنبه، 28 رجب، سال 60 هجرى از شهر مدينه طيّبه به سمت مكّه معظّمه خارج شد; و روز جمعه سوّم شعبان همان سال وارد شهر مكّه گرديد و چون عدّه اى به سركردگى عمرو بن سعيد از طرف يزيد، به قصد آشوب و كشتار و پايمال نمودن خون حضرت ابا عبدالله الحسين (عليه السلام) وارد شهر مكّه شده بودند، به ناچار حضرت روز هشتم ذى الحجّة ـ روز تَرْويه ـ پس از انجام سعى بين صفا و مروه، كه روز سه شنبه باشد به سوى عراق حركت نمود و روز چهارشنبه يا پنج شنبه دوّم محرّم الحرام، سال 61 هجرى (مطابق با بيست و يكم مهرماه، سال پنجاه و نه شمسى.) وارد سرزمين كربلاى پربلا گرديد.
آن امام مظلوم (عليه السلام)، به دستور يزيد بن معاويه; و با لشكركشى عبيدالله بن زياد; و فرماندهى عمر بن سعد، توسطّ شمر بن ذى الجوشن و خولى بن يزيد و سنان بن انس، در روز عاشورا بعدنماز عصر در حال تشنگى و غربت به قتل و شهادت رسيد.
معرفی منابع برای مطالعه ی بیشتر:
اصول كافى: ج 1
مستدرك الوسائل
اعيان الشّيعة: ج 1 

رئیس مکتب شیعه، آقا امام صادق (عليه السلام) همواره و دائمامردم را به چند چیز توصیه می کرد، به هفت قسمت آن در قسمتهای گذشته اشاره کردم واکنون بقیه ی بحث را تقدیم می کنم:

هشتم: إِنْ كَانَ الْمَمَرُّ عَلَي الصِّرَاطِ حَقّاً فَالْعُجْبُ لِمَاذَا؟ اگر عبور از پل صراط حق است پس عجب انسان براي چيست؟(۱)
یکی از صفات زشت وناپسند عجب است؛ اینکه انسان خود پسند باشد ، فقط به فکر خودش باشد و دیگران برای او مهم نباشند همه چیز را برای خودش بخواهد و در زندگی ساز منیت بزند.
یکی از مراحل ومنازل در روز قیامت عبور از پل صراط است که انسان باید کاری کند که بالطبع خدا از پل به خوبی و سلامتی عبور نماید وبه بهشت برین رهنمون شود حال که این مهم حق است؛ پس چرا بعضی انسانها خودپسندند وفقط خودشان را می بینند و حتی دیگران را حاضرند زیر دست وپا له کنند برای رسیدن به مقاصد خودشان.
حواسمان باشد از این صفت زشت و شیطانی اجتناب کنیم، سعی کنیم همیشه خیر خواه مردم باشیم، برای مردم خوبیها وپیشرفت هارا بخواهیم واز خدا طلب نماییم.
(۱) عيون الحكم و المواعظ

 

امام سجاد(علیه السلام)مدّت دو سال و چند ماه در حيات جدّش امام اميرالمؤمنين (عليه السلام)، و حدود دوازده سال در حيات عمويش امام حسن مجتبى (عليه السلام)، و 23 يا 24 سال نيز با پدرش، و حدود 35 سال امامت و رهبريّت جامعه اسلامى را بر عهده داشت كه جمعاً عمر آن حضرت را حدود 57 سال گفته اند.
آن حضرت روز دهم محرّم الحرام، سال 61 هجرى پس از شهادت پدر بزرگوارش، در سنين 23 يا 24 سالگى به منصب امامت و خلافت نايل آمد و تا 12 يا 25 محرّم سال 94 يا 95، امامتش به طول انجاميد كه جمعاً حدود 35 سال امامت و رهبريّت را بر عهده داشته است.
تاریخ دقیق شهادت امام سجاد (علیه السلام) روشن نیست؛ برخی آن را ۹۴ و برخی دیگر سال ۹۵ دانسته‌اند، و همچنین نسبت به روز شهادت حضرت نیز اختلافاتی وجود دارد از جمله شنبه ۱۲ محرم، و ۲۵ محرم، و گزارش‌های دیگری نیز از جمله ۱۸، ۱۹، و ۲۲ محرم رسیده است.حضرت، توسّط هشام بن عبدالملك مروان به وسيله زهر، مسموم و به درجه رفيع شهادت نائل گرديد.(1)
پيكر مطهّر و مقدّس آن بزرگوار در قبرستان بقيع كنار عمويش امام حسن مجتبى دفن گرديد.
آن حضرت يكى از چهار نفر گريه كننده گان عالم به شمار آمده، كه پس از جريان دلخراش كربلاء مرتّب در هر فرصت مناسبى بر مظلوميّت پدرش امام حسين (عليه السلام) و ياران باوفايش مى گريست، و جنايات دستگاه بنى اميّه را افشاء مى كرد.
1 - الإرشاد شیخ مفید ج‏۲، ص۱۳۷
معرفی منابع برای مطالعه ی بیشتر:
الکافی: ج ۱، ص۴۶۶
منتهی الآمال: ج ‏۲، ص ۱۱۶۷
اصول كافى: ج 1
تهذيب الأحكام: ج 6
كشف الغمّة: ج 1

روز پنجم ماه شعبان، سالروز ولادت امام سجاد(علیه السلام) را به شما تبریک عرض می کنم.
مشهورترين نقل ، در تاريخ ولادت امام ، اين است كه آن حضرت در روز پنجشنبه ، پنجم شعبان المعظم سال 38 هجرى قمرى ديده به جهان گشوده است.
نام حضرت علىّ و كنيه های او : ابوالحسن، ابومحمّد، ابوالقاسم والقاب ایشان: سجّاد، زين العابدين، زين الصّالحين، سيّد العابدين، سيّد السّاجدين، ذو الثّفنات، ابن الخيرتَيْن، مجتهد، عابد، زاهد، خاشع، بكّاء، امين می باشد.
نام و نسب مادر آن بزرگوار، از مسائل اختلافی است
ولی در کتابهای شیعی معروف به شهربانو، شاهزاده ايرانى، دختر يزدجرد ـ كه آخرين پادشاه فارس بود ـ مى باشد;(1) و در زمان عُمَر به اسارت مسلمين در آمد و امام علىّ (عليه السلام) از فروش او مانع شد و فرمود: او شريف زاده است، آزادش بگذاريد تا از مسلمين هر كه را بخواهد با او ازدواج نمايد و مهريه اش از بيت المال پرداخت شود.
پس با انتخاب خود، امام حسين (عليه السلام) را براى همسرى خويش برگزيد كه پس از ازدواج با او، امام سجّاد (عليه السلام)از ايشان تولّد يافت.
امام در صحرا و صحنه كربلاء حضور داشت و مصائب سخت و دلخراشى را متحمّل شد، كه عُمْر آن حضرت را در آن لحظات، بين 22 تا 24 سال گفته اند; و نسل شجره مباركه بنى اّهراء توسّط امام سجّاد (عليه السلام) تكثير و منتشر گرديد.
آن حضرت پس از شهادت پدر بزرگوارش امام حسين(عليه السلام)مبارزات گوناگونى عليه دستگاه حكومتى بنى اميّه داشت و به شيوه هاى مختلفى در فرصت هاى مناسب، در هوشيارى بخشيدن جامعه نسبت به دستگاه ظالم لحظه اى سكوت و آرامش نداشت، از طريق سخنرانى، تشكيل جلسات دعا و مناجات، گريه و اظهار مظلوميّت و تظلّم بود. (2 )
1 - عيون أخبار الرضا عليه السلام: ج‏1، ص 41.
2 - اصول كافى: ج1، تهذيب الأحكام: ج6، كشف الغمّة: ج1

رئیس مکتب شیعه، آقا امام صادق (عليه السلام) همواره و دائمامردم را به چند چیز توصیه می کرد، به نه قسمت آن در قسمتهای گذشته اشاره کردم واکنون آخرین قسمت آن را تقدیم می کنم:
دهم: انْ كَانَتِ الدُّنْيَا فَانِيَةً فَالطُّمَأْنِينَةُ لِمَاذَا؟(۱)
اگر دنيا فاني و از بين رفتني است، پس اطمينان و دلبستگي به آن براي چيست؟؟
دنیا دار ممر است ، دارمقر نیست. هیچ کس در دنیا بنا نیست بماند؛ همه ازاین دنیا می روند، این دنیا میدان توشه و مزرعه ی آخرت است ، محل استقرار سرا و دنیای آخرت است که در آنجا نتیجه ی اعمال وکردارمان را می بینیم.
مال دنیا سه زحمت دارد: زحمت پیدا کردن، زحمت نگه داشتن و زحمت گذاشتن و رفتن، که زحمت سوم به مراتب سخت تر از زحمت های دیگر است، یک عمر انسان زحمت می کشد بعد از عمری برای ورثه در این دنیا می گذارد ومی رود.لذا دقت داشته باشیم که در این دنیا چه کار داریم می کنیم؟؟ اصلا برای چه آمده ایم ؟ هدف چیست ؟ و محل اصلی ما کجاست؟ خوب فکر کنیم و خوب عمل نماییم و به این دنیا وزیبایی هایش دلبسته نشویم وبه آن اعتماد نکنیم تا در سرای آخرت رستگار باشیم.
(۱ ) عيون الحكم و المواعظ 

رئیس مکتب شیعه، آقا امام صادق (عليه السلام) همواره و دائمامردم را به چند چیز توصیه می کرد، به هشت قسمت آن در قسمتهای گذشته اشاره کردم واکنون بقیه ی بحث را تقدیم می کنم:
نهم: إِنْ كَانَ كُلُّ شَيْ‌ءٍ بِقَضَاءِ وَ قَدَرٍ فَالْحُزْنُ لِمَاذَا؟(۱)
اگر هر چيزي به قضا و قدر خداوند است، پس غم و اندوه انسان براي چيست؟
حاکم مطلق خداست و همه ی ما محکوم هستیم.
امیرالمومنین در مناجاتشان در مسجد کوفه می فرماید: مولای یا مولای انت الحاکم وانا محکوم.
هر چیزی در جهان هستی هست و انجام می شود، همه با اراده ی خداست، خداوند قادر وتوانا است واگر چیزی را اراده کند که باشد موجود می شود. انسان باید راضی به قضا و قدر الهی باشد و همیشه در این مهم شاکر باشد ، خودش رابه خدا واگذار نماید واز او همواره خوبیها (آنچه مورد رضای اوست) را بخواهد وبه خاطر چند وچون و مشکلات غم وغصه به دل خودش راه ندهد وبا توکل بر مشکلات پیروز شود.
(۱ ) عيون الحكم و المواعظ