یادی از حامی

سلام، به لحاظ اینکه ماه رجب است و روز بیست وششم ماه رجب المرجب ، سالروز وفات حضرت "ابوطالب" عموي گرامي پيامبراسلام و پدر امیرالمومنین بود، ضمن تسلیت به شما من باب وظیفه، ️ اشاره ای کوتاه و مختصر بر نسب و فضائل ابوطالب می نمایم.
نام مبارک آن حضرت «عمران» است، پدربزرگوارش عبدالمطلب و مادرش فاطمه بنت عمرو بن عائذ است.
ابوطالب با عبدالله پدر گرامی پیامبر و زبیر بن عبدالمطلب برادر ابوینی بودند، یعنی از طرف پدر و مادر یکی بودند و سایر اولاد جناب عبدالمطلب با این سه بزرگوار فقط از پدر یکی بودند .
حضرت ابوطالب ابن عبدالمطب مانند بيشتر رُؤَساي قريش مردي تاجر بود و پس از درگذشت پدرش، عبدالمطلب، سرپرستي پيامبر اسلام را از هشت سالگي بر عهده گرفت. در سفري كه حضرت محمد را براي تجارت با خود به شام برد، بشارت پيامبري آن حضرت را از راهبي به نام بُحيرا شنيد و در حراست از پيامبر تلاش بيشتري از خود نشان داد. پس از بعثت نيز، ابوطالب، ياور و پشتيبان هميشگي پيامبر بود و در حمايت از ايشان دريغ نمي كرد. ابوطالب در حالي كه با ديگر مسلمانان در شِعْب ابوطالب در محاصره ي مشركان مكه بود، در گذشت. در همان سال حضرت خديجه همسر با وفاي پيامبر نيز وفات كرد و رسول خدا بر اثر شدت غم و اندوه، آن سال را "عامُ الحزن" يعني سال حزن و اندوه ناميدند.
درمورد ایمان ابوطالب به لحاظ اینکه بعضی خدشه براین موضوع کرده اند مطلبی راتقدیم می کنم.
امام صادق (علیه السلام) دراین مورد فرمودند:
«وَ اللَّهِ إِنَ‏ إِيمَانَ‏ أَبِي‏ طَالِبٍ‏ لَوْ وُضِعَ فِي كِفَّةِ مِيزَانٍ وَ إِيمَانُ هَذَا الْخَلْقِ فِي كِفَّةِ مِيزَانٍ لَرَجَحَ إِيمَانُ أَبِي طَالِبٍ عَلَى إِيمَانِهِم‏».
یعنی: «اگر ايمان ابوطالب را در يک کفه ترازو و ايمان اين مردم را در کفه ديگر قرار دهند ايمان ابوطالب فزوني خواهد داشت».(1)
.امیرمومنان امام علی (علیه السلام) فرمود:
«. به خدايي که محمد را به پيامبری مبعوث فرمود، اگر پدرم تمام گناهکاران زمين را شفاعت کند خداوند آن را بپذيرد
قسم به آنکه محمد را به پيامبري مبعوث فرمود بي شک نور پدرم در روز قيامت همه انوار خلائق - جز نور پنج نور: نور محمد، نور من و نور حسن و نور حسين و نور نه فرزند از اولاد حسين - را خاموش و بی اثر مي کند، زيرا نور او از نور ماست و خداوند آن را دوهزار سال قبل از خلق آدم آفريده است».(2)
امام صادق (عليه السلام) فرمود:
«وقتي حضرت ابوطالب (عليه السلام) از دنيا رفت، جبرئيل بر رسول خدا (صلي الله عليه وآله) نازل شد و عرضه داشت: اي محمد از مكه خارج شو، زيرا در اين شهر ديگر ياور و ناصري نداري؛ قريش نيز قصد حمله بر پيامبر (صلي الله عليه وآله) را داشتند، حضرت با ترس خارج شده و به سمت كوهي در مكه كه نامش حجون بود، حركت كرد، و در آنجا توقف نمود».(3)

1 - بحار الأنوار: ج ‏35، ص112.
2 - امالی شیخ طوسی : ص305.
3 - اصول كافي: ج 1، ص 449.