رئیس مکتب شیعه، آقا امام صادق (عليه السلام) همواره و دائمامردم را به چند چیز توصیه می کرد، به نه قسمت آن در قسمتهای گذشته اشاره کردم واکنون آخرین قسمت آن را تقدیم می کنم:
دهم: انْ كَانَتِ الدُّنْيَا فَانِيَةً فَالطُّمَأْنِينَةُ لِمَاذَا؟(۱)
اگر دنيا فاني و از بين رفتني است، پس اطمينان و دلبستگي به آن براي چيست؟؟
دنیا دار ممر است ، دارمقر نیست. هیچ کس در دنیا بنا نیست بماند؛ همه ازاین دنیا می روند، این دنیا میدان توشه و مزرعه ی آخرت است ، محل استقرار سرا و دنیای آخرت است که در آنجا نتیجه ی اعمال وکردارمان را می بینیم.
مال دنیا سه زحمت دارد: زحمت پیدا کردن، زحمت نگه داشتن و زحمت گذاشتن و رفتن، که زحمت سوم به مراتب سخت تر از زحمت های دیگر است، یک عمر انسان زحمت می کشد بعد از عمری برای ورثه در این دنیا می گذارد ومی رود.لذا دقت داشته باشیم که در این دنیا چه کار داریم می کنیم؟؟ اصلا برای چه آمده ایم ؟ هدف چیست ؟ و محل اصلی ما کجاست؟ خوب فکر کنیم و خوب عمل نماییم و به این دنیا وزیبایی هایش دلبسته نشویم وبه آن اعتماد نکنیم تا در سرای آخرت رستگار باشیم.
(۱ ) عيون الحكم و المواعظ
اشتراک گذاری در تلگرام
درباره این سایت