چراهای زندگی(۱)

رئیس مکتب شیعه، آقا امام صادق (عليه السلام) همواره و دائمامردم را به چند چیز توصیه می کرد :
اول: إِنْ كَانَ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَي قَدْ تَكَفَّلَ بِالرِّزْقِ فَاهْتِمَامُكَ لِمَاذَا؟
اگر خداوند متكفل روزی انسان است ، پس تلاش بيش از حد براي رزق و روزي براي چیست ؟
دوم: َ إِنْ كَانَ الرِّزْقُ مَقْسُوماً فَالْحِرْصُ لِمَاذَا؟(۱)
اگر روزی از طرف خداوند قسمت شده است پس حرص برای چیست؟
رزق و روزی تقسیم شده است، کسی روزی کسی را نمی خورد، خداوند عبادت فردا را از ما نخواسته است ، ماهم نباید روزی فردا را بخواهیم چراکه فردا که بیاید روزی هم می آید و خداوند از روزی بندگانش و همه ی موجودات غافل نیست، البته برای به دست آوردن روزی حلال باید تلاش کنیم، این که بنشینیم وتنبلی کنیم و منتظر روزی باشیم، این درست نیست ما باید حرکت کنیم تا خدا هم برکت دهد .
آنچه که در دین مبین مذموم است، این است که انسان بيش از حد براي بدست آوردن رزق و روزي تلاش کند ، به طوری که باعث فوت كارهاي ديگرزندگي اش و ترک وظایف دیگرش شود.
باید به مقدار وظيفه كار و تلاش كنیم و به كارهاي ديگر زندگي هم برسيم، چراکه خداوند رزق و روزی انسان را مي رساند. مولد روزی خداست وما مصرف کننده ومرزوق هستیم.هو رازق ونحن مرزوق.

(۱) عيون الحكم و المواعظ