عمه ی سادات(۲)

 حضرت زینب(سلام الله علیها) به خاطر عبادت و شب‌ زنده داری و تهجّدهایش ملقّب به «عابده آل علی» شد.
شب زنده‌داری حضرت حتی در شب دهم و یازدهم محرم، ترک نشد.
فاطمه دختر امام حسین (علیه السلام) می‌گوید:
«عمه ام زینب در تمام شب عاشورا در محراب خویش ایستاده و به پروردگار خویش استغاثه می کرد.»
امام حسین (علیه السلام) در روز عاشورا هنگام وداع، به خواهرش فرمود:
«خواهرم! مرا در نمازهای شب، فراموش نکن.»(1)
آن حضرت ام المصائب است به طور مثال در روز عاشورا، هنگام دیدن پیکر خونین برادرش چنین گفت:
«اللهمَّ تَقبَّل مِنّا هذَا القُربان!»
خدایا این قربانی را از ما بپذیر!(2)
حضرت زینب مدافع حریم ولایت بود، ایشان بارها جان امام سجّاد (علیه السلام) را از مرگ نجات داد؛ از جمله در مجلس ابن زیاد، هنگامی که ابن زیاد، دستور کشتن امام را صادر کرد. حضرت زینب دست در گردن فرزند برادر انداخت و فرمود:
«تا زنده‌ام، نخواهم گذاشت او را بکشید.».
حضرت بعد واقعه ی کربلا ، پس از بازگشت به مدینه، ساکت ننشست. او با فریادهایش مردم مدینه را بر ضد حکومت یزید شوراند. حاکم مدینه در پی تبعید او برآمد.
بنابر مشهور به نوشته ی مورخان، حضرت به شام سفر نمود و در همان جا درگذشت. (3)

1 - کتاب زینب الکبری بنت الامام نقدی ،ص۶۱. ریاحین الشریعة: ج۳، ص۶۲.
2 - کتاب خاتون دوسرا فیض الاسلام: ص۱۸۵.
3 - کتاب الخصائص اینبیه و الطراز المذهب فی أحوال سیدتنا زینب علیها السلام ج1، ص73.